Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid censes in Latino fore? Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Haeret in salebra. Duo Reges: constructio interrete. Inquit, dasne adolescenti veniam?

Immo videri fortasse.: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Proclivi currit oratio.: Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?
-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis horrescunt.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quare conare, quaeso. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Bork Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Sed tamen intellego quid velit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

At vero Callipho et post eum Diodorus, cum is alter
voluptatem adamavisset, alter vacuitatem doloris, neuter
honestate carere potuit, quae est a nostris laudata maxime.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris,
quam te reprehenderim.

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Easdemne res? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;